Op 7 oktober zal de V-SB deelnemen aan de nationale betoging van het gemeenschappelijk vakbondsfront. Deze datum is niet toevallig gekozen en valt samen met de eerste verjaardag van de regering-Michel.

Eind vorig jaar culmineerden de grote betoging van 6 november en de daaropvolgende regionale stakingen in de algemene staking op 15 december en leefde bij velen de hoop dat de meerderheidspartijen zouden inbinden op hun a-sociaal besparingsbeleid. Vandaag blijkt het tegendeel: de regering bestaat uit een goed geconsolideerde ploeg die hetzelfde doel voor ogen heeft: blinde en alsmaar strenger wordende besparingen op kap van de meerderheid van de werkenden met de flexi-jobs, de indexsprong, de tax shift, de verhoging van de pensioenleeftijd, verstrenging van de voorwaarden om een inschakelingsuitkering te bekomen, een zwaardere activeringspolitiek voor de werkzoekenden, toename van de btw op elektriciteit (van 6 naar 21%),... Daartegenover staan cadeaus aan het bedrijfsleven met een verlaging van de sociale bijdragen van de werkgevers van 33 naar 25% en de privatisering van de openbare diensten.
Slechts een minderheid van de bevolking, met name de beleggers, blijft buiten schot en wint er zelfs bij. Voor de rest gaan de voordelen naar grote, veelal buitenlandse multinationals: GDF-Suez, AB InBev, etc.
Af en toe komt er wat gemor vanuit de beweging.net-zuil van de CD&V, dat door de partijtop al snel weer de kop wordt ingedrukt om de regeringsdeelname niet in het gedrang te brengen. Nadat ze zelf actief deelgenomen hebben aan het besparingsbeleid van de vorige regering en daarmee de poorten naar de regering-Michel hebben geopend, laten ook de sociaal-democratische partijen PS en SP.a opnieuw van zich laten horen. Nu ze op de oppositiebanken vertoeven laten ze uitschijnen dat ze het socialisme herontdekt hebben. Hoe geloofwaardig zijn deze mensen nog na tientallen jaren alle neoliberale dogma’s verdedigd te hebben: privatisering van openbare diensten, irrationale begrotingsdiscipline in tijden van economische crisis, verlenging van de pensioenleeftijd in plaats van arbeidsherverdeling, etc.
Daarom moet de tegenmacht van een brede protestbeweging van het middenveld komen, in samenwerking met de drie vakbonden. Samen kunnen zij het tij opnieuw doen keren en een alternatief vooropstellen voor deze neoliberale besparingsregering door samen een actieplan op te stellen dat de komende weken en maanden gevolgd kan worden om de regering te verplichten naar de werkenden en werkzoekenden te luisteren en een halt toe te roepen aan de ongebreidelde besparingswoede en neoliberale oriëntering van de samenleving. Een project dat de V-SB ten volle ondersteunt.